İlaç sektörü, iş modeli gereği her anlamda sürekli değişim ve gelişime odaklıdır. Bunun ana nedeni, rekabetçi bir tutumdan çok insan sağlığı gibi sürekli değişen bir ihtiyaç için öncelikli olabilme istekliliğidir.
Bu öncelikli olma isteği, üretimden tanıtıma kadar her alanda çok canlı ve zengindir. Bu nedenle ilaç sektöründe eğitimcilik, çok geniş bir yelpazede tanımlanabilir. Dolayısıyla bu geniş yelpazede görev alan her eğitimci, ilaç sektörü için çok değerlidir.
Bununla birlikte ilaç sektöründe sonuca etki eden eğitimcilik, farklı bir uzmanlık gerektirir. Çünkü sonucun üreticisi konumunda olan ve çoklukla ilaç sektörünün tanıtım faaliyetlerinden doğrudan sorumlu olan Tıbbi Tanıtım Temsilcisi ve Bölge Müdürlerinin gelişimi, sektörün sürekli öncelikli gelişim alanıdır.
Bu nedenle ilaç sektöründe sonuç üreten eğitimcilik, verilen eğitimin içeriğine göre değişen uzmanlıklar gerektirir. Eğer konu medikal içerikli bir bütünlükse, tıp eğitimi almış uzmanlar tarafından verilmesi oldukça önemlidir. Diğer taraftan tanıtımın biçimselliği konusundaki eğitimlerde, çoklukla sektörün içinde görev almış, tanıtım faaliyetleri konusunda tecrübeli ve eğitimciliğin gerektirdiği özellikleri barındıran kişilerden oluşan kadrolara ihtiyaç duyulmaktadır.
Bu temel gerçeklerle, ilaç sektöründe sonuç üreten eğitimciliğinin geleceği nasıl tanımlanabilir? Her yönüyle değişen ilaç sektöründe, eğitimcilere düşen sorumluluklar nelerdir? Bu değişimlere dair daha fazla neler yapabilir?
İlaç sektörünün yaşadığı gerçekler, sonuç üreten eğitimlerin geleceğinin geçmişten çok daha önemli olacağını göstermektedir. Çünkü bu kadar hızlı değişimlere uyumluluğu sağlayacak kadrolar, ancak değişimi anlayabilen insan gücü oluşturabilmekle mümkün olabilecektir. Bu nedenle ilaç sektöründe sonuç üreten eğitimcilik, yakın gelecekte çok daha önemli olabilir.
Sonuca etki eden ilaç sektörü eğitimciliğinin sorumluluğu, geleneksel yöntemlerden uzaklaşıp kısa sürede davranış değişikliği sağlayacak eğitimler üretmek ve bunların “sahanın gerçeğine” uygun verilmesi olarak tanımlanabilir.
Daha fazlasını yapabilmek adına ise bilgi odaklı eğitimlerin uzaktan öğrenme yöntemleri ile desteklenmesi ve beceri odaklı eğitimlerin değişen koşullara uygun olarak, tanıtım yapılan sağlık profesyonellerinin beklentisine göre yapılandırılması olabilir.
Bu anlamda özellikle eğitimlerde içerik anlamında yaratılacak değişimler ciddi fırsatlar sağlayabilir. Geleneksel olan “ihtiyacı sorgulamak” kavramı yerine “beklentileri öğrenmek”, itirazın göreceliği düşünülürse “itirazları karşılamak” yerine “sürekli empatik iletişim” becerileri kazandırmak, “müzakere becerileri” yerine “uyumluluğun ipuçlarını” göstermek, “reçete istemek” yerine “tercihin fırsatlarını sunmak” değişim ihtiyacı duyulan konuların başında gelebilir.
Elbette tüm bunların hayata geçmesi için karar vericilerin, günümüz koşullarında eğitimi ve eğitimciliği desteklemeye devam etmeleri kaçınılmaz bir gerçektir.
İlaç sektöründe sonuç üreten eğitimcilik, “satış eğitimciliği” olarak tanımlanmamalıdır! Çünkü ilaç sektöründe sözde satış kavramı, görecelidir. İlaç sektörü eğitimcisi, sektörün geleneksel ifadesi olan “satış” ı arttırmak için değil, tanıtımın etkinliğini ve sürekliliğini sağlamak için değişimlerin yöneticisi olmalıdır.
Saygılarımla
İskender Eseriskendereser@mill.gen.trMill Danışmanlık